Przyjęcie mandatu karnego za wykroczenie nie wyklucza możliwości osądzenia czynów w ramach czynu ciągłego zgodnie z art. 12 § 2 Kodeksu Karnego (KK). Sprawa K.Z., której dotyczy niniejszy artykuł, jest tego doskonałym przykładem.
Opis Stanu Faktycznego
K.Z. została oskarżona o to, że w okresie od 30 kwietnia do 26 lipca 2022 r. w J. i R., działając w krótkich odstępach czasu i z góry powziętym zamiarem, dokonała zaboru cudzych rzeczy ruchomych na łączną kwotę 1.362,41 zł, co stanowi czyn z art. 278 § 1 KK w zw. z art. 12 § 2 KK. Wyrokiem z 11 maja 2023 r., II K 1152/22, Sąd Rejonowy w J. uznał ją za winną i wymierzył karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, zawieszając jej wykonanie na okres 2 lat próby.
Prokurator odwołał się od wyroku, zarzucając naruszenie art. 17 § 1 pkt 7 Kodeksu Postępowania Karnego (KPK) przez niezasadne odstąpienie od przypisania oskarżonej umyślnych wykroczeń przeciwko mieniu. Wyrokiem Sądu Okręgowego w R. z 22 września 2023 r., VI Ka 450/23, zaskarżony wyrok został zmieniony, uznając, że K.Z. popełniła wykroczenia z art. 119 § 1 Kodeksu Wykroczeń (KW), które wyczerpują znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 KK w zw. z art. 12 § 2 KK.
Kasacja Prokuratora Generalnego
Prokurator Generalny złożył kasację, zarzucając rażące naruszenie przepisów prawa procesowego przez Sąd Okręgowy, co skutkowało utrzymaniem niesłusznego wyroku Sądu Rejonowego. Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu kasacji, uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.
Uzasadnienie Sądu Najwyższego
Sąd Najwyższy uznał kasację za oczywiście zasadną. Przede wszystkim, przyjęcie mandatu karnego nie stanowi orzeczenia co do winy i kary, zastrzeżonego wyłącznie dla sądu. Postępowanie mandatowe jest procedurą pozasądową i dobrowolną, nie prowadzącą do stanu powagi rzeczy osądzonej. Mandat karny nie jest równoznaczny z prawomocnym zakończeniem postępowania sądowego, co oznacza, że nie wyklucza on osądzenia czynów w ramach czynu ciągłego.
W kontekście omawianej sprawy, Sąd Najwyższy podkreślił, że kara mandatu karnego nie stwarza per se stanu powagi rzeczy osądzonej. Tylko prawomocny wyrok sądu może stanowić podstawę do zastosowania zasady ne bis in idem, która zabrania podwójnego karania za to samo zachowanie.
Wnioski
Analiza prawna i orzecznictwo Sądu Najwyższego wskazują, że przyjęcie mandatu karnego za wykroczenie nie wyklucza możliwości osądzenia czynów w ramach czynu ciągłego. Mandat karny nie jest równoznaczny z prawomocnym zakończeniem postępowania sądowego i nie stwarza stanu powagi rzeczy osądzonej.
Kontakt:
Kancelaria Adwokacka Adwokat Radosław Krakowiak
ul. Świętego Leonarda 1/28
25-311 Kielce
Tel. 535 866 000
krakowiak.radoslaw@gmail.com
#prawo #prawnik #poradyprawne #kielce #wykroczenia #mandat #czynciągły #prawoKarne #KodeksKarny #adwokat